Deze website was voorheen de website van Jong & homo. Maar nu kun je hier de inmiddels 17 jarige Bas Leijgraaff volgen wat betreft zijn (nieuwe) projecten. Deze website gaat z.s.m. van start!
Volg mij ook op Twitter: @BasssL
Het eerste project van Bas: Jong & homo. Bestellen?
Klik hier (Het eBook Jong & homo)

maandag 30 januari 2012

Jong & homo is weer terug...

Van Utrecht naar Amsterdam en van Amsterdam naar Ede... Juist ja!

Het was echt een onwijs heftig en dramatisch weekend... Je wilt het eigenlijk gewoon niet weten. Het begon gister middag, om kwart over 4 precies...

Het was IJS maar ook echt IJskoud en ik stond daar heel leuk, op het verlaten treinstation ergens in Veenendaal. Het was zondag middag en dan is hier echt niks te doen, dus ik besloot er even flink op uit te trekken! Maar tegen kwart over 4 begon het erg druk te worden op het station. Gelukkig maar, want al die saaiheid vond ik echt 10x niks!

De trein passeerde en een halfuur later stonden we in Utrecht waar het avontuur begon. In die paar minuten kon ik eigenlijk nog wel even een wc bezoek doen. Want ik moest nodig joh, niet normaal!

En even later zat ik alweer in de trein naar Amsterdam, de trein waar alle ellende begon. Ik zat ergens helemaal achterin de trein en ik wilde eigenlijk zo ver mogelijk naar voren. Maar ik werd tegenhouden, dit keer niet door een paar knappe gozers, nee hoor, door een onwijs enge en griezelige waakhond... Je kon het eerder een valse doos noemen, want hij had een muilkorf om, was zo wild als ik weet niet wat en zijn baasje kon hem met veel pijn en moeite in de greep houden. En die hond, die stond heel stoer voor de deur waar ik doorheen moest.  Dus dat wilde zeggen dat ik nood gedwongen moest blijven wachten tot we in Amsterdam waren. Maar gelukkig toen we eenmaal aangekomen waren, was ik niet de enigste die bang was. Want net als ik, hield iedereen afstand.

M'n hand zat al bij de ''Deuren openen'' knop. Ik wist niet hoe snel ik daar op moest drukken, want die hond begon bijna te schuimbekken... Maar gelukkig, ik leef nog!

Ik vervolgde de rit door het schemerige Amsterdam, waar ik toch echt iets moest eten, dus besloot ik maar naar een charmante hotdog tent te gaan. Ook wel bekend als Unox! Ik werd ontvangen door een stel dames die het over van alles en nog wat had, ze roddelde over iedereen en daar bestelde jij dan je broodje worst. Maar goed, gelukkig ging het niet over mij!

De avond kroop voorbij, en nadat ik bij die vriend uit Amsterdam geweest was, wat dus uiteindelijk mijn doel was, ging ik dezelfde route weer terug. Gelukkig zonder hotdog tent en zonder enge hond!

En vandaag? Vandaag ging om half 6 m'n wekker! Maar gelukkig; ik leef nog!

Fijne week allemaal!

Geen opmerkingen: